Hoezo geen mooi weer? Tja, de week ervoor was het prachtig voorjaarsweer, maar rond de toeterrit leek het wel herfst! Uiteindelijk hebben we samen toch een prachtige dag gehad waaruit maar weer eens bewezen is dat je niet altijd op de weersvoorspelling moet vertrouwen.

Om 11:00 uur vertrokken we vanuit Veendam, weggetoeterd door Veendammer van het Jaar Bert Kraan. 80 Deelnemers, 11 motorverkeersregelaars en de bezem/servicewagen van Mulders Motoren; en bewondering voor Piet Hoogland, die met zijn bijna 88 jaar wederom meereed als een jonge kerel op zijn witte 600cc BMW. Het enthousiasme liep zo hoog op, dat één van de motorverkeersregelaars zijn zoontje die als passagier meereed, vergat mee te nemen. Door de geweldige teamgeest was dit echter geen probleem en de 'verloren zoon' werd snel meegenomen door een collega- verkeersregelaar.

Traditiegetrouw mogen deelnemers aan de toeterrit meerijden op motoren van vóór 1976. Anders clubs hanteren 1965 of zelfs 1940 als grens. Veel deelnemers zijn lid van de Vereniging voor Klassieke Motoren (VKM) of lokale motorclubs; maar het is mij een raadsel waarom sommige deelnemers vrienden en clubleden proberen over te halen om toch in te schrijven met een jongere motorfiets. Tegen beter weten in, want meedoen op een jongere motor betekend steevast dat je teleurgesteld moet worden bij de inschrijving. Jammer!

Dank aan alle deelnemers, verkeersregelaars en sponsoren. Speciale dank aan Jan Renken die als sponsor voor de eerste keer in zijn service bus van Mulders Motoren meereed en alle pechgevallen allemaal weer aan het rijden heeft gekregen én gehouden!

Dit alles tezamen maakte deze 18e editie wederom tot een groot succes. We zien jullie dan ook heel graag allemaal terug op de 19e editie in 2011! Geniet van alle foto's die inmiddels op de website geplaatst worden én we willen jullie aanmoedigen om vooral ook een berichtje op ons gastenboek achter te laten!

Tot ziens en groeten vanuit het Toeterfront,
Lenus en Alida Ottjes.

Heren rijders. Bedankt voor jullie keurige rij gedrag Laat deze rijstijl een voorbeeld voor alle motorrijders zijn. Ook voor ons (verkeersregelaars) is het elk jaar weer een genot om deze groep te mogen begeleiden.

Heren verkeersregelaars.

Mijn dank voor jullie inzet en flexibiliteit. We hebben met z'n allen weer een mooie klus perfect kunnen regelen. Dat was zonder jullie niet gelukt.



Dank daarvoor.

Beste Alida en Lenus

Wat hebben jullie ons weer verrast met een hele mooie rit! Uiteraard hebben we de rit al eens voorgereden als verkeersregelaars, maar de sfeer om met 75 klassieke motorfietsen door het mooie Oostgroningse landschap te rijden is gewoon weg onbetaalbaar.

We zien al uit naar volgend jaar, en nog belangrijker... 2012, als de Toeterrit 20 jaar bestaat!

Beste toeters,

Dank jullie wel voor deze fantastische rit!!! En ook een woord van dank aan de verkeersregelaars, hoe kunnen deze toch telkens weer zo snel op de juiste plek staan? Hele goede organisatie, wij hebben genoten, de Jawaatjes staan weer lekker op stal, tevreden na te tikken. Alles was goed... de lunchlocatie waar niemand hoefde wachten, de goede parkeer voorzieningen, de pechvoorziening, de appelstop, helemaal top! Volgend jaar zijn wij er zeker weer bij!

Terugblik op alweer de 16e Toeterrit Veendam.
Vernieuwing is mooi, maar goede tradities moet je gewoon in stand houden. De Toeterrit is daar een mooi voorbeeld van. Bij Koninginnedag hoort de vrijmarkt. En hier in het noorden de Toeterrit. En de combinatie is nadrukkelijk aanwezig in Veendam. Zelf geloof ik dat die ontspannen, ongedwongen sfeer in Veendam de succesformule is voor de altijd goed bezochte klassieker toertocht. Met kop en schouders de best bezochte rit van de VKM. En natuurlijk de prima startlocatie bij café de Toeter, de niets aan het toeval overlatende voorbereiding door vooral Lenus, Alida en Peter, de verkeersregelaars en ook nog es een pechwagen met monteur.

De weerberichten lieten niets te raden dit keer; Marjon de Hond moest ‘helaas’ meedelen dat Koninginnedag erg wisselvallig zou gaan verlopen, Erwin Krol was uitermate stellig; de Koningin kon niet zonder paraplu in Makkum, pas nadat ze vertrokken was zou het droog worden. Nou lekker vooruitzicht….. Maar ’s morgens bij het wakker worden scheen de zon door de gordijnen! Mijn zoon Hans was al overgekomen uit het westen, en we besloten op tijd te vertrekken naar Veendam, om net als voorgaande jaren voor de rit nog een uur over de vrijmarkt te kunnen struinen. Voor de Elfstedentocht zochten we een 50er jaren colbert en petten, om in gepaste kledij mee te rijden in de net gerestaureerde Singer van Hans.
Rond half tien zijn we bij de Toeter, en kunnen we ons als eersten zo ongeveer inschrijven. Alida mompelt nog iets als dat ze een onderlegger vergeten is, want het schrijft niet lekker op de café tafeltjes. Nou ja, zeg ik, maar waar moet je niet allemaal aan denken bij de voorbereiding! Het lijkt voor menigeen misschien allemaal zo ongeveer vanzelf te lopen….. maar het loopt allemaal pas soepel, als alles goed doordacht en voorbereid is. En dat kun je de familie Otjes toevertrouwen!

Tegen onze verwachting (en die van Marjon en Erwin) in, had zo’n beetje half Veendam toch zijn zolder leeggehaald en op straat gekieperd. Het is mooi zonnig weer, met ook flinke wolkenvelden. Direct lopen we al tegen een bak met gereedschap aan (Hans zoekt nog wat boordgereedschap voor in zijn Singer). Echte Gedore – kwaliteitssleutels, nieuw voor een euro per stuk. We zoeken er 7 uit en bieden 5 euro. De verkoopster is onverbiddelijk: dat is zeven euro. We proberen nog 6, maar ze heeft nooit van het spel van loven en bieden gehoord, en dus, immers voor ons is het ook gewoon voor het leuk, laten we de sleutels liggen. Het gaat ook om het spel, niet alleen om de knikkers nietwaar? Even verder vinden we een colbertje, precies zoals we zoeken. Tja, hoeveel? Twee euro vraagt de verkoopster vertwijfeld. Daar hoeven we niet over na te denken, we komen niet eens aan loven en bieden toe. Petten zijn nergens te vinden.

Om 11 uur zullen we vertrekken. We nemen nog snel een koffie met Groninger koek aangeboden door de organisatie. Inmiddels hebben zo’n 80 motorrijders zich ingeschreven. Dat is nadrukkelijk een stuk minder dan vorig jaar, en dat zal alles met de weersvoorspellingen te maken hebben (zo trok de vrijmarkt van Amsterdam ook véél minder bezoekers dit jaar). En omdat ook veel mensen een weekje vakantie hebben. Als we met onze koffie even op het terras voor de Toeter zitten komt Alida er bij staan. Aan alles gedacht toen ze ’s morgens van huis ging. Lenus op de Indian en zij erachteraan met alle spullen in de auto. En wat vergeet je in zo’n geval (ik spreek hier uit ervaring…..). Precies, je helm voor op de motor! Helm wordt nog even snel van huis gehaald, en Lenus doet voor vertrek nog even het woord. Daar hebben we dan weer even niets van meegekregen (sorry Lenus) want notabene met een thuiswedstrijd wil de prachtige (net vooroorlogse?) DKW van Kees van de Pol niet starten. We proberen hem nog aan te duwen, tussen de drommen publiek die er bij de start al staan, maar de DKW geeft geen plof. Bougie eruit (tsjonge, wat zet je die dingen vast Kees! Vast is vast hoor). Andere bougie erin (immers Koos van Mulder’s motoren heeft zo’n beetje alles bij zich – zolas later nog zal blijken), maar nog niets.

Het verdere verloop weten we niet want de groep vertrekt. Droog met dreigende luchten, dus zo meteen zal het los barsten. Denken we. We rijden prachtig binnendoor naar de Hondsrug, krijgen zowaar een spatje, en na een uur komen we in Bunne, waar pauze gehouden wordt in een plaatselijk cafe. Met een consumptiebon kan iedereen hier soep krijgen. Veel bestellen er iets lekkers bij. Het is een drukte van belang binnen, maar de bediening is prima, want na een uur kunnen we weer opstappen. Ondertussen heeft Koos van Mulder’s motoren niet stil gezeten. Een Matchless had een afgescheurd ventiel op de voorband! Nooit meegemaakt. Ventiel te vast gedraaid? Vast is vast, maar misschien wel een verdroogde band. Pech gewoon. Maar Koos had het wiel er al uit gehaald en er een nieuwe binnenband op gelegd (tuurlijk een 19 inch bij zich). Nog snel even reiniger op de velg gespoten, zodat het nood reparatie ’schuim’ (om toch nog tot de tussenstop mee te kunnen rijden) niet agressief gaat inwerken op het chroom. Klaar. Intussen moet Koos ook nog met een Suzuki GS bezig, omdat die onregelmatig loopt. En een AJS wil bij vertrek helemaal niet meer aanslaan. Ook deze krijgt Koos ‘met zijn gouden handjes’ weer aan de praat, want later in Zuidlaren zie ik die weer rijden. Via prachtige binnenwegen door Eelde (wij komen nog net niet langs ons eigen huis…..) naar de Hereweg van Groningen. De landhuizen tonen zich hier op dit moment op hun mooist met de fris groen uitlopende grote beuken. In Glimmen nemen we de Viaductweg – een van de mooiste binnenwegen van de streek – en via Noordlaren, Midlaren via een zelfs voor mij onbekende binnenweg naar Zuidlaren. Op de brink was het de bedoeling bij de rommelmarkt te staan, met een welkom door de Oranjevereniging en muziek. Tsja, het was en bleef (op een spetter na) droog, maar vanwege de weersvoorspellingen hadden ze in Zuidlaren besloten in de Prins Bernhard hoeve de vrijmarkt te houden. Jammer, want hierdoor stonden we toch wat plompverloren midden op de brink. Hans en ik zijn nog even in de hallen geweest, maar zo binnen mis je toch absoluut de sfeer van een buitenmarkt vonden we. Op de brink terug ruim de tijd om onze motoren goed te bekijken. Toch altijd weer indrukwekkend zoveel verschillende merken. En met een Nimbus met zijspan (van Veenstra) en met een ongerestaureerde Jawa (van Auke) gebroederlijk naast elkaar is het voor ieder een heerlijke motordag. Uitersten? Zeker. MZ naast Indian, Junack naast een werkelijk schitterende Kawa 900, een CZ naast Vincent, een absoluut in topstaat gerestaureerde Fantic – crosser 1974! naast Laverda. BMW twin naast Ariel twin, Magnat de Bon 1928!! flattank naast Benelli buikschuiver, Horex en Harley, 50 cc Kreidler motor naast Honda cb 750, Guzzi v7 mint condition, naast een Royal Enfield chopper, AJS eenpitters naast Honda cb400 vier, Heinkel scooter naast Norton dominator. Kijk, en dat maakt de rit alleen al zo mooi. Als je niet merkblind bent net als wij is er altijd erg veel te zien. En je kunt net zo hard gaan op een CZ als op een Kawa (op CZ ga je met 70 hééél hard). En net zoveel lol beleven.
Van hieruit was het nog zo’n 20 kilometer terug naar Veendam. Wij besloten vanaf Zuidlaren toch maar naar huis te rijden, omdat we anders precies dezelfde route weer terug moesten rijden.

Zo’n tien verkeersregelaars hebben de grote groep klassiekers weer prima begeleid. Steeds stonden ze daar waar we een drukke kruising moesten passeren. En ook opvallend, ze haalden de groep steeds met gepaste snelheid in! Prachtig! Ik denk dat de vrijwilligers ook op een mooie tocht terug kunnen zien, want alles stroomde heerlijk door. En dat met toch een pittige – plezierige – kruissnelheid van tegen de 70 kilometer per uur.
Wij hopen dat de vrijwilligers er volgend jaar weer zin aan hebben, Koos zijn gouden handjes wil laten wapperen, en de familie Otjes weer wil organiseren. Want dan weten we waar we naar toe gaan met Koninginnedag. Allen hartstikke bedankt voor de fijne dag!
De thuisblijvers hadden ongelijk! Net als Erwin Krol.

Jan van de Bospoort

Ja, we waren met de Hanomag met, daarin onze Norton, al vroeg op weg naar Veendam.
In het prgramma stond vertrek 10 uur. Een foutje.Trouwens het enigste foutje en nog niet eens van de organisatie van de Toeterrit.

Die organisatie,of beter gezegd Lenus en Alida,verzorgden de rit dit jaar voor de 15e keer.
Een lustrum. Ik vroeg mij af wie heeft ze alle 15 keer mee gereden ? Ik niet maar deze keer waren we er weer en met heel veel. Volgens Coby 129 motoren. Er was ook geen enkele reden om verstek te laten gaan. Ideaal weer. Vol op zon niet te warm en een stevige
frisse bries die motorkleding zeker noodzakelijk maakte.
Om ruim 11 uur nam Lenus het woord. Hij vertelde dat hij en Alida deze rit organiseren onder auspicien van de VKM maar iedere bezitter van een klassieker was welkom om mee te rijden.

Ook als lid bij de VKM uiteraard. Daarna kwam iemand van de verkeersbegeleiders aan het woord die Lenus een envelope aanbood met daarin een weg die Lenus nog nooit gereden had. De ELECTRONISCHE SNELWEG. Kijk er maar eens op. Volgens mij www.toeterrit.nl. Het begin is er. Tenslotte kreeg de welbespraakte en bekende reporter en weerman van RTV Noord, dhr Nienhuis, het woord. Hij moest een bepaalde tijd volpraten zodat het vertrek van de rit rechtstreeks werd uitgezonden.

Ja ja de Toeterrit rechtstreeks op de radio.Terecht voor zo'n groot evenement.
Het vertrek. Lenus met de Indian en Alida hoog op de duoseat voor aan.Het tempo was goed. Regelmatig 60. Soms schokte mijn Smiths teller naar de 70.
Probeer het maar eens met een groep van zo'n 120 motoren achter je aan maar dat was ook te danken aan een groep voortreffelijke verkeersregelaars. Zelden zag je ze , zoals bij sommige ritten, de groep inhalen. Nee ze vielen nauwelijks op maar waar ze zijn moesten daar waren ze.GEWELDIG.

Dit is al een heel verhaal en dan heb ik nog niets over de rit verteld. Daar wil ik eigenlijk niet zo over uitwijden. Moet je maar meerijden. Nou ja een beetje dan.
Eerst reden we richting Delfzijl. Daar was de pauze. Maar we kwamen onderweg over landelijke wegen tussen enkele koolzaadvelden door langs prachtige boerderijen en oude kerken met mooi aangelegde tuinen. Boerderijen en kerken met history Maar wel prachtige bouwwerken met veel ornamenten prachtig metselwerk zuilen en torentjes. Noem maar op.
Ik neem aan dat de meeste deelnemers uit deze regio komen maar als je hier niet zo vaak komt is het zeker de moeite waard om daar rustig nog eens een keer naar toe te gaan.
Aan de Delfzijlster haven met het zicht op enkele coasters en plezierjachten konden we de consumptiebon inwisselen voor een kop groente of mosterdsoep. Even wat bijpraten en langs de motoren lopen die op de prachtige nieuw aangelegde bestrating stonden. Die hier en daar een drupje achter lieten.Daarna richting Termunten. Onderweg zagen we een aantal grafstenen op de dijk staan. Die zijn daar herbegraven toen het dorp en kerkhof plaats oesten maken voor water en industrie.Ook stond er nog ergens een piepklein kerkje tussen de moderne fabrieksgebouwen. Bij Termunterzijl (een pleisterplaats van veel motorrijders om tijdens een dagtocht een visje te kopen) reden we gewoon door. We hadden de soep net op. Door de Johannes Kerkhovenpolder eigenlijk buitendijks slingerde het lint motoren over rechte wegen met diverse haakse bochten naar Nieuw Statenzijl. Een sluizenkomplex met allerlei bezienswaardigheden. Ook kun je op de dijk over de Dollard Emden (D) zien liggen. Op de parkeerplaats zag ik een rode MZ en een rode MV naast elkaar staan. Eén letter verschil. Een wereld van verschil en toch weet ik zeker dat beide eigenaren één ding gemeen hadden.

Ze beleefden allebeide een prachtige motordag. Daarna weer richting Veendam waar we goed 4 uur aankwamen. Terugziend op een mooie dag. Nee deze keer geen BMW dag maar er waren motoren van allerlei soort merk en landen van herkomst Tenslotte nog even dit. Er werd mij enkele keren gevraagd waarom de rit In Hoogeveen niet doorgaat. Daar kan ik kort over zijn.

Voor het verschijnen van het vorige clubblad, waar een artikel over die rit in moest komen te staan, kreeg ik van artsen minder goede berichten over mijn gezondheid.Daarom durfde ik de organisatie niet aan. Gelukkig is, zoals het nu lijkt, alles goed. Maar met nog één operatie voor de boeg leek het ons beter de rit niet door te laten gaan. Andere keer beter.
Gerard Beekamp.